Ancak Cornell bilim adamları bu sorunu temel seviyede çözmüş olabilirler. Kendi başlarına yürümelerine müsaade veren temel elektronik “beyinlere” sahip mikro robotlar (en fazla 250 mikrometre) yarattılar.
İki ve altı ayaklı robotlar nispeten kolay hareket ederken, dört ayaklı bir “dogbot”, bir operatör lazer darbeleri gönderdiğinde suratı değişiyor.
İşin püf noktası, sinyali robotun platin tabanlı bacaklarının yürüyüşünü belirleyen faz kaydırmalı kare dalga frekansları üreten tamamlayıcı bir metal oksit-yarı iletken (veya bilgisayar meraklılarının bildiği üzere CMOS) saat devresi oluşturmaktı. Fotovoltaikler hem bacakları hem de devreyi denetim eder.
Mikroskobik robotlar, kolay ‘beyinleri’ kullanarak özerk bir halde yürüyorlar
Tasarım yalnızca 1.000 transistörle karmaşık olmaktan uzak (bağlam için bir GeForce RTX 4090’da 76,3 milyar var) ve tekrar de robotun gövdesi olarak tesirli bir biçimde hizmet edecek kadar büyük. Bununla birlikte, bu bile bir muvaffakiyet – harika düşük güç talepleri, Cornell’i nispeten devasa fotovoltaik kullanmak zorunda kalmaktan kurtardı.
Bu icatlar, bugün gördüğünüz daha sofistike büyük ölçekli otonom robotlardan çok uzak. İlerleyebilirler, lakin çok fazla değil. Lakin araştırmacılar bunu yalnızca bir başlangıç olarak görüyorlar. Gelecekteki mikro robotların, iç cerrahi gerçekleştirebilecekleri ve arterlerinizi temizleyebilecekleri sıhhat hizmetleri için çok kıymetli olabileceğine inanıyorlar.
Başka yerlerde kimyasalları tespit edebilir ve kirleticileri ortadan kaldırabilirler. Bu cins botlar muhtemelen yıllarca uzakta, fakat bu proje teknik olarak mümkün olduklarını gösteriyor.
